Eiger Ultra Trail: wat een evenement!

De afgelopen dagen hebben we als vrijwilligers meegewerkt aan de Eiger Ultra Trail. Wat een geweldig evenement was dat!

Het begon voor Dik donderdagmiddag in Burglauenen, een dorp vlak bij Grindelwald. Daar heeft hij meegeholpen met het opbouwen van een verzorgingspost en tevens startpunt van de 35 km trail. En dat in een internationaal gezelschap: er hielp zelfs een Spanjaard mee, die tegenwoordig in Amerika woont en een vriendin in Zwitserland heeft….

Vrijdag heeft hij meegeholpen om het feestterrein en de start/finish in het dorp op te bouwen en in te richten. ’s Middags was de bedoeling om sneeuw te ruimen in de bergen. Woensdag- op donderdagnacht was er namelijk behoorlijk wat sneeuw gevallen en dit zou de diverse trails kunnen hinderen. Het traject was echter zo zwaar dat er sneeuwschoenen nodig waren om erdoor te komen, dus dat ging helaas niet door.

Ik stond ondertussen in het dorp om de kids-race voor te bereiden. Afhankelijk van de leeftijd liepen de kinderen 350 of 950 meter in het centrum van het dorp. We hebben het parcours uitgezet en vervolgens de startnummers aan de kids uitgereikt. 150 kinderen hadden zich al van tevoren via internet aangemeld, ter plekke meldden zich nog zo’n 50 extra kinderen aan. Er kwamen er zoveel opdagen, dat we bijna startnummers te kort kwamen. Om 18.30 uur mochten de kinderen dan eindelijk los. Wat een fanatisme, zelfs bij die kleine ukkies, geweldig om te zien! Na afloop van de race werden er per leeftijdscategorie er medailles en prijzen uitgereikt, in bijzijn van de skischoolmascotte Snowli. Gelukkig voor de persoon in het pak was het niet zo warm gisteravond.

Vanmorgen was onze taak het uitreiken van drinken bij een verzorgingspost van de kortste trail: de 16 km. Eerst hebben we alles klaargezet en alvast een hele serie bekertjes ingeschonken. Toen was het wachten op de eerste lopers. Deze hadden binnen 20 minuten de eerste 4 km bergop al voltooid. Daarna kwam er een hele grote groep voorbij en hadden we de grootste moeite om het inschenken bij te benen. Uiteindelijk hebben we zo’n 500 bekertjes drinken uitgereikt. Na een half uur was iedereen voorbij en konden we de puinhopen achter de trailrunners opruimen. Daarna werden we opgehaald en ingezet bij het eindpunt van de 16 km trail om het verkeer in goede banen te leiden en de runners veilig over de weg te begeleiden.

Na nog wat hand- en spandiensten zat onze vrijwilligersinzet erop en hebben we nog even bij de finish van de overige afstanden gestaan. Wat een verschil in hoe de renners over de finish kwamen: de één nog zo fris als een hoentje, de ander volledig uitgeput. De winnaar van de langste trail (101 km met 6.700 meter hoogteverschil!) kwam na 11 uur en 39 minuten over de streep en had zelfs nog energie over voor een complete vreugdedans bij de finish! Overigens mogen de mindere renners er totaal 26 uur over doen. Vanmorgen om half 5 zijn ze vertrokken, zondagochtend om half 7 moeten ze gefinisht zijn.....

Alles bij elkaar was het een geweldig evenement om te zien en vooral ook om aan mee te helpen. Met Zwitserse grondigheid georganiseerd en uitgevoerd, vrijwel alles liep op rolletjes. En uiteraard alle respect voor de renners, wij doen het ze niet na!